Het kan allemaal veel beter

Op de website http://www.slate.com/id// wordt in een Venn-diagram onderzocht wie uit het Witte Huis bij mogelijke misdaden en misdragingen zijn betrokken. De meeste bewindslieden worden verdacht van betrokkenheid bij twee, drie, of meer vergrijpen. Vandaar de overlappende cirkels in het diagram.

'And if all else fails, fall back on this golden rule of wrongdoing in the White House: All roads lead to Gonzales': het vernietigen van CIA-banden, het ontslaan van onafhankelijke aanklagers, politieke discriminatie bij het aannemen van ambtenaren, afluisteren zonder machtiging en het toestaan van martelingen.

Labels: Boe...sh

2 opmerkelijke artikelen over 'vastzitten in het hoofd', een op http://www.aquariusage.com/index.cfm?newsid=3008&read=1 en een op www.nu.nl.

Claude Bernard toonde al aan dat onze organen samenwerken en dus een eigen intelligentie hebben. De enige intelligentie die we waarderen in onze samenleving is echter academische intelligentie, de intelligentie van het denkende brein.

We verbinden hier veel status aan in de vorm van geld en andere materiële zaken, allemaal dingen van buiten onszelf. Heel veel energie gaat dus naar boven, naar ons hoofd. We zitten hierdoor vast in ons denken. Ons denken is amoreel, oftewel rationeel gezien zijn we in staat om met oneindig veel redeneringen recht te denken wat krom is. Sommige van deze redeneringen staan in onze geschiedenisboeken. Zo waren de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki ‘noodzakelijk omdat ze de oorlog beëindigden en veel bloedvergieten hebben bespaard’. Iedereen met een hart kan dit echter niet zonder blikken of blozen zeggen.

Ons denken koloniseert ons hart. Hierdoor leren we alsmaar minder te voelen. Dit maakt dat we met allerlei gevoelens zitten die we niet kunnen verwerken. Vertaald naar onze organen stroomt de energie van boven naar beneden: van het hoofd naar het hart naar de darmen. Dat is precies de omgekeerde volgorde. Heb je ooit een bloem, plant of boom van boven naar onder zien groeien? Denk ook aan de volgorde van ons voedsel: we verteren het in onze darmen, daarna wordt het via ons bloed getransporteerd naar ons hart, dat het bloed rondpompt, en pas als laatste komt het bij ons hoofd.

Is het niet interessant om te zien dat ons lichaam geen prioriteit geeft aan ons hoofd en onze extremiteiten (uiteinden van het lichaam) als het gaat om het transporteren van bloed, maar juist prioriteit geeft aan de vitale organen die in de buik- en borstholte liggen? Als ons lichaam onze darmen en ons hart als eerste bedient en ons hoofd pas als laatste, waarom volgen wij deze volgorde niet? In plaats daarvan zitten we vast in ons denken, waardoor we niet of niet genoeg gevoelens kunnen vormen over onze ervaringen en deze zeker niet kunnen verteren. De juiste volgorde is: eerst op je in laten werken, daarna er gevoelens over vormen en er tenslotte pas gedachten over maken.

Vastzitten in ons hoofd is ziekte nummer één in onze westerse wereld en we lijden niet voor niets massaal aan depressie, hart- en darmklachten. Je kunt jezelf vandaag nog hiervan bevrijden door het voortaan anders te doen. Hoe dichter je bij de natuur komt te staan, hoe dichter je bij je eigen natuur komt te staan. Ziekte herinnert je eraan dat je bent vervreemd van je natuur. Dit is de werkelijke betekenis van ziekte.

DEN HAAG - De Belastingdienst probeert uit of inspecteurs meer op hun onderbuikgevoel af kunnen gaan bij controles. Een woordvoerder van de fiscus zei zaterdag na een bericht in de Telegraaf dat in enkele regio's, waaronder Rotterdam-Rijnmond, is begonnen met proeven in samenwerking met de Radboud Universiteit Nijmegen. Vooral de meest ervaren belastinginspecteurs worden ingezet om uit te zoeken of zij op hun gevoel inderdaad sneller de fraudegevallen tussen de aangiften uit vissen. De eerste reacties zijn positief volgens de woordvoerder, maar de proeven zijn te kort geleden begonnen om nu al conclusies te trekken. De zegsman stelt dat de werkwijze alleen wordt uitgebreid als uit "keiharde cijfers" blijkt dat betere resultaten worden behaald als inspecteurs meer hun onderbuikgevoel laten spreken.

Labels: Mens-zijn