zondag 26 augustus 2007
Op de thee bij Nelson
Het is al weer 13 jaar geleden dat Nelson Mandela, in zijn openingsrede van 10 mei 1994, deze gedenkwaardige woorden sprak:'Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn; onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze schaduw, dat ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf af: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch? - Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlicht aan jezelf klein te maken zodat andere mensen zich bij jou op hun gemak voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen. We zijn geboren om de glorie van God, die in ons is, te openbaren. Die is niet alleen in enkele van ons, die is in iedereen! Als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust anderen toestemming om hetzelfde te doen. Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen'.
Deed me denken aan wat Jan Kersschot in zijn boek 'Eén zijn' schrijft:
'De verpersoonlijking van het onpersoonlijke heeft in de geschiedenis van de mensheid al tot zoveel misverstanden geleid: daarvan getuigen de vele conflicten tussen de verschillende geloofssystemen. Maar als er eenmaal helderheid is over onze ware identiteit is het duidelijk, dat deze bron van licht niet binnen het denkkader van welk religieus systeem dan ook kan worden gewrongen. Het proberen deze oneindigheid in een bepaald spiritueel systeem te vangen, is als een poging de Stille Oceaan in een theekopje te gieten. De aanhangers van ieder systeem geloven dat hun theekopje het mooiste is, maar zij die de bedoeling van dit boek vatten, zullen begrijpen dat deze transparantie niets te maken heeft met geloofssystemen die elkaar onderling bestrijden'.
Aanmelden bij Posts [Atom]
