woensdag 10 oktober 2007
Joseph Wilson in dienst van de waarheid
Joseph Wilson werd tijdens de 1e golfoorlog bekend als ambassadeur in Bagdad en was daarmee de laatste Amerikaanse diplomaat die Sadam Hoessein de hand heeft geschud, in 1991. Daarvoor was deze voormalige timmerman diplomaat in Niger, Togo, Zuid-Afrika, Burundi en Congo. In zijn fascinerende autobiografie 'In dienst van de waarheid' staan centraal de '16 woorden' die Bush op 28 januari 2003 uitsprak: 'de Britse regering heeft ondekt dat Saddam Hoessein onlangs beduidende hoeveelheden uranium wilde bemachtigen in Afrika'. Wilson kon weten dat deze bewering, die de rechtvaardiging vormde voor de inval in Irak, onwaar was. Hij was immers degene die vanwege zijn kenis over Afrika op verzoek van de CIA al in 2002 naar Niger was afgereisd om dit gerucht te ontzenuwen. Zijn conclusie dat er onmogelijk sprake kon zijn van uraniumaankopen door Sadam, was dezelfde uitkomst van 2 andere onderzoeken in opdracht van het Witte Huis.
Wilson kon het gelieg van zijn regering niet verkroppen en schreef in juli 2003 een geruchtmakend artikel 'What I did not find in Africa' voor the New York Times. Het Witte Huis moest toegeven dat de Niger-passage niet in de State-of-the-Union had mogen voorkomen. Op 14 juli 2003 onthult journalist Novak dat de vrouw van Wilson, Valerie, als undercover voor de CIA werkt, waarmee ze vogelvrij wordt verklaard. Later bleek dat dit geheim door het Witte Huis was 'gelekt'. Tijdens het onderzoek naar dit lek bleek dat de medewerker van Cheney, Lewis Libby, probeerde te verhullen dat Cheney de regie voerde over deze persoonlijke wraakactie. Libby (lid van PNAC ), werd schuldig bevonden aan meineed en obstructie van strafrechtelijk onderzoek, maar omdat Bush hem gratie verleende ontsnapte hij aan 30 maanden gevangenisstraf.
Wilson ontpopte zich van een fatsoenlijke, gezagsgetrouwe diplomaat, die veel bewondering koesterde voor Bush Sr. en destijds zelfs de partijkas van Bush Jr. financierde, tot een van de felste tegenstanders van de Bush-kliek, die hij omschrijft als 'een kleine bende zeer toegewijde fanatici, die door jarenlange selectie is uitgegroeid tot een regeringssekte': 'Er is in de geschiedenis van onze democratie nog nooit zo'n invloedrijk centrum aan de macht geweest met zoveel reikwijdte ... met het vermogen om het besluitvormingsproces gewoon naast zich neer te leggen ... een staatsgreep binnen de regering'. Volgens Wilson is er maar een oplossing: 15 regeringsfunctionarissen moeten worden ontslagen, 'te beginnen met de ondertekenaars van het Project for the New American Century ... en het dubieuze kantoor van Cheney opdoeken om de radicale koers van deze regering te wijzigen'.
Zijn conclusie is bitter: 'Nu zijn we niet meer dan een unilateraal opererend land dat zijn vrienden beledigt, een "doe het onze manier of zoek het zelf maar uit"-aanpak hanteert als het om onderhandelingen gaat, een land dat met regelmaat de internationale wetten en regels schendt, die we zelf jaren geleden hebben helpen opstellen ...
Het zal langer dan een generatie duren voor we hersteld zijn van de stommiteiten waarmee zij ons land, onze ambassadeurs en onze soldaten in het buitenland hebben opgezadeld ... wat we ook zouden kunnen ondernemen om onze wereldleiderspositie weer in te nemen, we zullen wellicht nooit meer worden gezien als een goedaardige supermacht, worden gerespecteerd en bewonderd als een voorbeeld voor de toekomst'.
Filmpje over zijn vrouw:
http://www.cbsnews.com/stories/2007/10/17/60minutes/main3378089.shtml
Wilson kon het gelieg van zijn regering niet verkroppen en schreef in juli 2003 een geruchtmakend artikel 'What I did not find in Africa' voor the New York Times. Het Witte Huis moest toegeven dat de Niger-passage niet in de State-of-the-Union had mogen voorkomen. Op 14 juli 2003 onthult journalist Novak dat de vrouw van Wilson, Valerie, als undercover voor de CIA werkt, waarmee ze vogelvrij wordt verklaard. Later bleek dat dit geheim door het Witte Huis was 'gelekt'. Tijdens het onderzoek naar dit lek bleek dat de medewerker van Cheney, Lewis Libby, probeerde te verhullen dat Cheney de regie voerde over deze persoonlijke wraakactie. Libby (lid van PNAC ), werd schuldig bevonden aan meineed en obstructie van strafrechtelijk onderzoek, maar omdat Bush hem gratie verleende ontsnapte hij aan 30 maanden gevangenisstraf.
Wilson ontpopte zich van een fatsoenlijke, gezagsgetrouwe diplomaat, die veel bewondering koesterde voor Bush Sr. en destijds zelfs de partijkas van Bush Jr. financierde, tot een van de felste tegenstanders van de Bush-kliek, die hij omschrijft als 'een kleine bende zeer toegewijde fanatici, die door jarenlange selectie is uitgegroeid tot een regeringssekte': 'Er is in de geschiedenis van onze democratie nog nooit zo'n invloedrijk centrum aan de macht geweest met zoveel reikwijdte ... met het vermogen om het besluitvormingsproces gewoon naast zich neer te leggen ... een staatsgreep binnen de regering'. Volgens Wilson is er maar een oplossing: 15 regeringsfunctionarissen moeten worden ontslagen, 'te beginnen met de ondertekenaars van het Project for the New American Century ... en het dubieuze kantoor van Cheney opdoeken om de radicale koers van deze regering te wijzigen'.
Zijn conclusie is bitter: 'Nu zijn we niet meer dan een unilateraal opererend land dat zijn vrienden beledigt, een "doe het onze manier of zoek het zelf maar uit"-aanpak hanteert als het om onderhandelingen gaat, een land dat met regelmaat de internationale wetten en regels schendt, die we zelf jaren geleden hebben helpen opstellen ...
Het zal langer dan een generatie duren voor we hersteld zijn van de stommiteiten waarmee zij ons land, onze ambassadeurs en onze soldaten in het buitenland hebben opgezadeld ... wat we ook zouden kunnen ondernemen om onze wereldleiderspositie weer in te nemen, we zullen wellicht nooit meer worden gezien als een goedaardige supermacht, worden gerespecteerd en bewonderd als een voorbeeld voor de toekomst'.
Filmpje over zijn vrouw:
http://www.cbsnews.com/stories/2007/10/17/60minutes/main3378089.shtml
Labels: Boe...sh, Internationaal
zondag 7 oktober 2007
Running out of virgins
Dat het aanzetten van islamitische goedgelovigen tot geweld niets nieuws is, beschrijft Jim Marrs in 'Regeren vanuit het duister'.
Rond 1100 ontstond een zeer gewelddadige islamitische sekte, de Assasijnen, met lijfspreuk 'niets is waar en alles is toegestaan'. Het franse woord 'assasin' (moordenaar) is er van afgeleid. De naam zou zijn ontleend aan het roken van hasjiesj voorafgaand aan hun beruchte slachtpartijen. Hun methode om gemotiveerde recruten te werven is legendarisch:
'... vond en ontwikkelde Hasan een geheime vallei die hij vulde met elegante paleizen en fraai aangelegde tuinen vol exotische dieren en mooie vrouwen. Jonge mannen uit de omgeving werden in drinkgelegenheden vriendelijk aangesproken door vreemdelingen. Als ze ontwaakten uit een door drugs veroorzaakte toestand van verdoving waren ze plotseling omringd door zoveel schoonheid en luxe dat het alleen het beloofde paradijs kon zijn. Nadat ze een paar dagen hadden geleefd op een manier die al hun verwachtingen overtrof, werden de recruten opnieuw gedrogeerd en werden wakker in de saaie realiteit van weleer ... Verrukt door het vooruitzicht van de eeuwige hemel bleken deze gehersenspoelde geitenhoeders fanatieke soldaten die zelfs zichzelf opofferden wanneer dat van hen werd gevraagd ... brute, onwetende en bloeddorstige mannen die louter deden wat hun werd opgedragen'.
Overigens liep het slecht af met hun leider Hasan: hij werd door zijn zoon Mohammed vermoord. Mohammed werd ook door zijn zoon vermoord, toen hij er achter kwam dat zijn vader hem probeerde te vergiftigen.
Zij die niet leren van de geschiedenis zijn veroordeeld om het te herhalen - George Santayana.
Rond 1100 ontstond een zeer gewelddadige islamitische sekte, de Assasijnen, met lijfspreuk 'niets is waar en alles is toegestaan'. Het franse woord 'assasin' (moordenaar) is er van afgeleid. De naam zou zijn ontleend aan het roken van hasjiesj voorafgaand aan hun beruchte slachtpartijen. Hun methode om gemotiveerde recruten te werven is legendarisch:
'... vond en ontwikkelde Hasan een geheime vallei die hij vulde met elegante paleizen en fraai aangelegde tuinen vol exotische dieren en mooie vrouwen. Jonge mannen uit de omgeving werden in drinkgelegenheden vriendelijk aangesproken door vreemdelingen. Als ze ontwaakten uit een door drugs veroorzaakte toestand van verdoving waren ze plotseling omringd door zoveel schoonheid en luxe dat het alleen het beloofde paradijs kon zijn. Nadat ze een paar dagen hadden geleefd op een manier die al hun verwachtingen overtrof, werden de recruten opnieuw gedrogeerd en werden wakker in de saaie realiteit van weleer ... Verrukt door het vooruitzicht van de eeuwige hemel bleken deze gehersenspoelde geitenhoeders fanatieke soldaten die zelfs zichzelf opofferden wanneer dat van hen werd gevraagd ... brute, onwetende en bloeddorstige mannen die louter deden wat hun werd opgedragen'.
Overigens liep het slecht af met hun leider Hasan: hij werd door zijn zoon Mohammed vermoord. Mohammed werd ook door zijn zoon vermoord, toen hij er achter kwam dat zijn vader hem probeerde te vergiftigen.
Zij die niet leren van de geschiedenis zijn veroordeeld om het te herhalen - George Santayana.
Labels: Geschiedenis, Internationaal, Religie
donderdag 4 oktober 2007
Jim Marrs en 9/11
Hij is de keizer van de Amerikaanse complotdenkers: journalist Jim Marrs, o.a. bekend geworden door zijn -door Oliver Stone verfilmde- boek over de moord op J.F. Kennedy (The Plot that Killed Kennedy) en het intrigerende 'Regeren vanuit het duister'. Zijn nieuwste boek gaat over 'de waarheid' achter 9/11 (War on Freedom).
Marss wijst er op dat zijn complottheorie over 9/11 allerminst vergezocht is, omdat de CIA al in de jaren zestig geweld tegen de eigen bevolking voorstelde. Uit een interview uit 2003 met de Groene Amsterdammer over 'Operation Northwood':
'Dat gaat om plannen die in 1961, na het echec van de invasie van de Varkensbaai in Cuba, door de CIA en het ministerie van Defensie werden opgesteld met als doel de Amerikanen rijp te maken voor een militaire actie tegen het regime van Castro. Daarin werden als mogelijke strijdmethoden geopperd om 'a series of well-co-ordinated incidents' te plannen in en om de Amerikaanse marinebasis van Guantanamo Bay op Cuba, inclusief het opblazen van vliegtuigen en opslagplaatsen van munitie. Ook werd overwogen een terreurcampagne te beginnen in Miami, zogenaamd uit naam van de communisten, waarbij onder meer Amerikaanse passagiersvliegtuigen zouden worden gekaapt. Het bleef dankzij het verzet van president Kennedy bij plannen, maar er is, kortom, wel degelijk een precedent. Noem me maar paranoïde, maar dan antwoord ik met het beroemde gezegde van de schrijver William Burroughs: Just because you're paranoid doesn't mean that they are not after you'.
En over de media in de VS:
'De Amerikaanse media hebben tot nu toe verbijsterend weinig informatie gegeven over de ware toedracht van 11 september. Maar ja, van die media had ik al geen hoge pet op. In de Verenigde Staten is er heden ten dage eigenlijk geen sprake meer van een vrije pers, je hebt alleen nog maar grote concerns die in de eerste plaats zijn gebrand op het verkopen van reclamezendtijd, niet op waarheidsvinding'.
Marss wijst er op dat zijn complottheorie over 9/11 allerminst vergezocht is, omdat de CIA al in de jaren zestig geweld tegen de eigen bevolking voorstelde. Uit een interview uit 2003 met de Groene Amsterdammer over 'Operation Northwood':
'Dat gaat om plannen die in 1961, na het echec van de invasie van de Varkensbaai in Cuba, door de CIA en het ministerie van Defensie werden opgesteld met als doel de Amerikanen rijp te maken voor een militaire actie tegen het regime van Castro. Daarin werden als mogelijke strijdmethoden geopperd om 'a series of well-co-ordinated incidents' te plannen in en om de Amerikaanse marinebasis van Guantanamo Bay op Cuba, inclusief het opblazen van vliegtuigen en opslagplaatsen van munitie. Ook werd overwogen een terreurcampagne te beginnen in Miami, zogenaamd uit naam van de communisten, waarbij onder meer Amerikaanse passagiersvliegtuigen zouden worden gekaapt. Het bleef dankzij het verzet van president Kennedy bij plannen, maar er is, kortom, wel degelijk een precedent. Noem me maar paranoïde, maar dan antwoord ik met het beroemde gezegde van de schrijver William Burroughs: Just because you're paranoid doesn't mean that they are not after you'.
En over de media in de VS:
'De Amerikaanse media hebben tot nu toe verbijsterend weinig informatie gegeven over de ware toedracht van 11 september. Maar ja, van die media had ik al geen hoge pet op. In de Verenigde Staten is er heden ten dage eigenlijk geen sprake meer van een vrije pers, je hebt alleen nog maar grote concerns die in de eerste plaats zijn gebrand op het verkopen van reclamezendtijd, niet op waarheidsvinding'.
Labels: Internationaal
Aanmelden bij Posts [Atom]