woensdag 10 oktober 2007
Joseph Wilson in dienst van de waarheid
Joseph Wilson werd tijdens de 1e golfoorlog bekend als ambassadeur in Bagdad en was daarmee de laatste Amerikaanse diplomaat die Sadam Hoessein de hand heeft geschud, in 1991. Daarvoor was deze voormalige timmerman diplomaat in Niger, Togo, Zuid-Afrika, Burundi en Congo. In zijn fascinerende autobiografie 'In dienst van de waarheid' staan centraal de '16 woorden' die Bush op 28 januari 2003 uitsprak: 'de Britse regering heeft ondekt dat Saddam Hoessein onlangs beduidende hoeveelheden uranium wilde bemachtigen in Afrika'. Wilson kon weten dat deze bewering, die de rechtvaardiging vormde voor de inval in Irak, onwaar was. Hij was immers degene die vanwege zijn kenis over Afrika op verzoek van de CIA al in 2002 naar Niger was afgereisd om dit gerucht te ontzenuwen. Zijn conclusie dat er onmogelijk sprake kon zijn van uraniumaankopen door Sadam, was dezelfde uitkomst van 2 andere onderzoeken in opdracht van het Witte Huis.
Wilson kon het gelieg van zijn regering niet verkroppen en schreef in juli 2003 een geruchtmakend artikel 'What I did not find in Africa' voor the New York Times. Het Witte Huis moest toegeven dat de Niger-passage niet in de State-of-the-Union had mogen voorkomen. Op 14 juli 2003 onthult journalist Novak dat de vrouw van Wilson, Valerie, als undercover voor de CIA werkt, waarmee ze vogelvrij wordt verklaard. Later bleek dat dit geheim door het Witte Huis was 'gelekt'. Tijdens het onderzoek naar dit lek bleek dat de medewerker van Cheney, Lewis Libby, probeerde te verhullen dat Cheney de regie voerde over deze persoonlijke wraakactie. Libby (lid van PNAC ), werd schuldig bevonden aan meineed en obstructie van strafrechtelijk onderzoek, maar omdat Bush hem gratie verleende ontsnapte hij aan 30 maanden gevangenisstraf.
Wilson ontpopte zich van een fatsoenlijke, gezagsgetrouwe diplomaat, die veel bewondering koesterde voor Bush Sr. en destijds zelfs de partijkas van Bush Jr. financierde, tot een van de felste tegenstanders van de Bush-kliek, die hij omschrijft als 'een kleine bende zeer toegewijde fanatici, die door jarenlange selectie is uitgegroeid tot een regeringssekte': 'Er is in de geschiedenis van onze democratie nog nooit zo'n invloedrijk centrum aan de macht geweest met zoveel reikwijdte ... met het vermogen om het besluitvormingsproces gewoon naast zich neer te leggen ... een staatsgreep binnen de regering'. Volgens Wilson is er maar een oplossing: 15 regeringsfunctionarissen moeten worden ontslagen, 'te beginnen met de ondertekenaars van het Project for the New American Century ... en het dubieuze kantoor van Cheney opdoeken om de radicale koers van deze regering te wijzigen'.
Zijn conclusie is bitter: 'Nu zijn we niet meer dan een unilateraal opererend land dat zijn vrienden beledigt, een "doe het onze manier of zoek het zelf maar uit"-aanpak hanteert als het om onderhandelingen gaat, een land dat met regelmaat de internationale wetten en regels schendt, die we zelf jaren geleden hebben helpen opstellen ...
Het zal langer dan een generatie duren voor we hersteld zijn van de stommiteiten waarmee zij ons land, onze ambassadeurs en onze soldaten in het buitenland hebben opgezadeld ... wat we ook zouden kunnen ondernemen om onze wereldleiderspositie weer in te nemen, we zullen wellicht nooit meer worden gezien als een goedaardige supermacht, worden gerespecteerd en bewonderd als een voorbeeld voor de toekomst'.
Filmpje over zijn vrouw:
http://www.cbsnews.com/stories/2007/10/17/60minutes/main3378089.shtml
Wilson kon het gelieg van zijn regering niet verkroppen en schreef in juli 2003 een geruchtmakend artikel 'What I did not find in Africa' voor the New York Times. Het Witte Huis moest toegeven dat de Niger-passage niet in de State-of-the-Union had mogen voorkomen. Op 14 juli 2003 onthult journalist Novak dat de vrouw van Wilson, Valerie, als undercover voor de CIA werkt, waarmee ze vogelvrij wordt verklaard. Later bleek dat dit geheim door het Witte Huis was 'gelekt'. Tijdens het onderzoek naar dit lek bleek dat de medewerker van Cheney, Lewis Libby, probeerde te verhullen dat Cheney de regie voerde over deze persoonlijke wraakactie. Libby (lid van PNAC ), werd schuldig bevonden aan meineed en obstructie van strafrechtelijk onderzoek, maar omdat Bush hem gratie verleende ontsnapte hij aan 30 maanden gevangenisstraf.
Wilson ontpopte zich van een fatsoenlijke, gezagsgetrouwe diplomaat, die veel bewondering koesterde voor Bush Sr. en destijds zelfs de partijkas van Bush Jr. financierde, tot een van de felste tegenstanders van de Bush-kliek, die hij omschrijft als 'een kleine bende zeer toegewijde fanatici, die door jarenlange selectie is uitgegroeid tot een regeringssekte': 'Er is in de geschiedenis van onze democratie nog nooit zo'n invloedrijk centrum aan de macht geweest met zoveel reikwijdte ... met het vermogen om het besluitvormingsproces gewoon naast zich neer te leggen ... een staatsgreep binnen de regering'. Volgens Wilson is er maar een oplossing: 15 regeringsfunctionarissen moeten worden ontslagen, 'te beginnen met de ondertekenaars van het Project for the New American Century ... en het dubieuze kantoor van Cheney opdoeken om de radicale koers van deze regering te wijzigen'.
Zijn conclusie is bitter: 'Nu zijn we niet meer dan een unilateraal opererend land dat zijn vrienden beledigt, een "doe het onze manier of zoek het zelf maar uit"-aanpak hanteert als het om onderhandelingen gaat, een land dat met regelmaat de internationale wetten en regels schendt, die we zelf jaren geleden hebben helpen opstellen ...
Het zal langer dan een generatie duren voor we hersteld zijn van de stommiteiten waarmee zij ons land, onze ambassadeurs en onze soldaten in het buitenland hebben opgezadeld ... wat we ook zouden kunnen ondernemen om onze wereldleiderspositie weer in te nemen, we zullen wellicht nooit meer worden gezien als een goedaardige supermacht, worden gerespecteerd en bewonderd als een voorbeeld voor de toekomst'.
Filmpje over zijn vrouw:
http://www.cbsnews.com/stories/2007/10/17/60minutes/main3378089.shtml
Labels: Boe...sh, Internationaal
Aanmelden bij Posts [Atom]